Η Ελλάς θέλει σχηματίσει εν κράτος ανεξάρτητον και θέλει χαίρει όλα τα δίκαια πολιτικά, διοικητικά και εμπορικά τα προσπεφυκότα εις εντελή ανεξαρτησίαν
Από τα πρωτόκολλα της 3ης Φεβρουαρίου 1830
Στις 22 Ιανουαρίου / 3 Φεβρουαρίου 1830, η Διάσκεψη του Λονδίνου, ύστερα από αγγλική πρόταση, διακήρυξε την πολιτική ανεξαρτησία της Ελλάδος, με το άρθρο 1 πρωτοκόλλου που υπογράφεται από τους πληρεξουσίους της Αγγλίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας, Άμπερντην, Μονμορανσύ Λαβάλ και Λίβεν. Το άρθρο 1 του πρωτοκόλλου της 3ης Φεβρουαρίου 1830 όριζε: «Η Ελλάς θέλει σχηματίσει εν Κράτος ανεξάρτητον, και θέλει χαίρει όλα τα δίκαια, πολιτικά, διοικητικά και εμπορικά, τα προσπεφυκότα εις εντελή ανεξαρτησίαν».
Η πανηγυρική αυτή διακήρυξη της πολιτικής ανεξαρτησίας της Ελλάδος συνιστούσε διεθνή αναγνώριση ελληνικού κράτους, άρα ίδρυσή του και έναρξη της υπάρξεώς του από την άποψη της διεθνούς κοινωνίας. Η πρόοδος, σχετικά με τους αντίστοιχους ορισμούς του πρωτοκόλλου της 10/22 Μαρτίου 1829, ήταν μεγάλη και είχε σπουδαιότητα κρίσιμη. Αντίθετα, οι ορισμοί του πρωτοκόλλου εκείνου για τα σύνορα του ελληνικού κράτους αθετούνταν μερικώς με ό,τι όριζε πολύ δυσμενέστερα για την Ελλάδα το άρθρο 2 του νέου πρωτοκόλλου.
Με το άρθρο αυτό εκπληρωνόταν ο αρχικά διακηρυγμένος σκοπός της επεμβάσεως των τριών συμμάχων στον ελληνοτουρκικό αγώνα, δηλαδή η αποκατάσταση της ειρήνης και η εξασφάλιση της ναυτιλίας και του εμπορίου στην περιοχή.
Η εκπλήρωση του σκοπού αυτού εξαίρεται και στο «Συμπέρασμα» του πρωτοκόλλου, όπου «αι τρεις Δυνάμεις συγχαίρουν αλλήλας» για το «κλείσιμο», ύστερα από τόσο μακρές και δύσκολες διαπραγματεύσεις, του Ελληνικού ζητήματος και διατυπώνουν την ελπίδα ότι η συνεργασία τους θα συνεχισθή σε παρόμοιες περιστάσεις και δεν θα παύση να συμβάλη στην εμπέδωση της παγκόσμιας ειρήνης.
Οι Δυνάμεις έβλεπαν στο πρωτόκολλο την οριστική διευθέτηση ενοχλητικού ζητήματος. Οι Έλληνες αντίθετα έβλεπαν σ’ αυτό, και ιδιαίτερα στο πρώτο άρθρο του, απλώς την απαρχή του ελεύθερου πολιτικού βίου του Έθνους. Και πραγματικά, με το πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου του 1830 τερματιζόταν η Ελληνική Επανάσταση, αλλά και άρχιζε να υπάρχη επίσημα στη διεθνή κοινωνία το Ελληνικό Κράτος.
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, 1978, τόμος ΙΒ΄, σελ.536-537 * (άρθρο 4)
Από την Οδύσσεια του Ελληνισμού στα μονοπάτια της ιστορίας και στα κύματα μιας βασανισμένης απελευθερωτικής πορείας
ΘΕΛΟΥΜΕ ένα καινούργιο σύνταγμα και μια μεγάλη Ελληνική Συνέλευση γιορτινή που θα μεταδοθεί σε όλη την Ελλάδα και την Γη.Το καινούργιο σύνταγμα θα πρέπει να είναι αναρτημένο στα σχολεία στα δημόσια κτίρια και στα σπίτια απλό κατανοητό απ΄ όλους και όλοι να γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους και τις ευθύνες τους χωρίς μεσάζοντες δικολάβους και αμφίνομες δικονομίες για ένα ΜΕΛΛΟΝ της Ελλάδος λαμπρό.
ΕΜΕΙΣ οι σύγχρονοι Έλληνες και Ελληνίδες του ΤΩΡΑ
υπογεγραμμένο από τις ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ του ΣΗΜΕΡΑ
χωρίς την παρουσία δυναστών του ΧΘΕΣ
ΕΛΖΙΝ και όλη η Ομηρική Παρέα μαζί με την Αστραία
